Şimdi “Kim” Olduğunu Sorgulama Vaktidir!

Hayat denilen, doğum ile ölüm arasında geçen süredir her zaman. Ama onu anlamlı kılan, o aralığa neler sığdırabildiğindir bir yandan da.

Küçükken genel olarak, kız çocuklarının hayali anne olmak; erkek çocuklarının hayali ise baba olup aile direği rolünü başarı ile yerine getirmekti. Zaman geçti. Teknoloji, dünya, evren, her şey değişti ve sonunda insan da değişti. Yıllardır belki baskıladığı belki de orada olduğunun farkında bile olmadığı “ego”su su yüzüne çıktı. “Ben” kelimesini bastıra bastıra söyler oldu. Hatta bu kendini önemli görme öyle bir hal aldı ki, hani derler ya “dünya kendi etrafında dönüyor zannediyor” diye, işte bu noktalara kadar ulaştı.

Birlikte yaşandığında, güzel bir iletişimle yıllar sürecek bir doğa-insan ilişkisi olabilecekken insan, daha fazla beton için ağaçlardan vazgeçti; daha yüksek mertebe için insanlığından vazgeçti, kariyer basamaklarına halı olarak dostlarını serdi belki, prim elde etmek için inandıklarına, aslında inanmadığına kanaat getirdi. Ailesinden vazgeçti, doğrulardan vazgeçti, başkasını düşünmekten vazgeçti. Artık hep “O” vardı. Dünya da haliyle “Onun İçin” dönüyor olmalıydı. Sonuçta dünyanın dönmek için daha güzel bir sebebi olabilir miydi?!

Hayat böyle bir şey değildi. O yüzden zengin insanlar salaş yerlerde mutluluk arar oldular. İnsana güvenmek yerine hayvanlara güvenmek ve hatta belki de deveye hendek atlatmak çok daha kolay oldu. Eğlenmek, en ciks mekanda en sahte gülümsemenle çektirdiğin fotoğrafı sosyal medyada paylaşmak; yardımlaşmak, “bir elin verdiğini diğer el görmemeli” noktasından çoktan ayrılıp “benim elimin verdiğini herkesler görmeli” noktasında kalakaldı.

İnsanların birliği, bir kısım insanın her gece “keşke hiç sınıflara ayrılmasak” hayaliyle, umuduyla başını koyduğu yastıkta rüyalara karışır gibi artık.

Kimsin Sen?!

Söylesene kimsin sen? Koskoca bir evrenin içinde minicik bir nokta görünür, adı “DÜNYA” olan. Her karışında aynı anda bulunamayacağın o dünyanın içinde minik bir noktasın sen! Hani sen karıncayı nasıl görüyorsan, işte biraz öyle.

Egolarının gölgesinde kalan benliğin gözlerimize görünmez bizim. Hani bakıp geçtiklerin vardır ya, onlar gibisin biraz aslında.

Bir Aziz “Nesin” hikayesi paylaşmak istiyoruz.

Aziz Nesin’e Soyadını sorarlar.



Şöyle Cevap verir:



“1934 yılında soyadı kanunu çıktı.



Herkes kendi soyadını kendisi seçtiği için insanların



bütün gizli aşağılık duyguları ortaya çıktı.



Dünyanın en cimrileri ‘eli açık’,



Dünyanın en korkakları ‘yürekli’,



Dünyanın en tembelleri ‘çalışkan’ gibi soyadları aldılar!



Kendime ‘NESİN’ soyadını aldım.



Herkes ‘NE-SİN’ diye çağırdıkça,



Ne olduğumu düşünüp kendime geleyim istedim.”



– Aziz Nesin

Biraz böyle bakmak gerek dünyaya ve yaşama. “Ben Neyim? Ben Kimim?” diyebilmek sürekli gelişim için önemli olduğu kadar insanın kendisine her gün “insan” olduğunu hatırlatması için çok kıymetli bir sorudur. Cevabını yürekli bir şekilde, dürüstçe, bir seferde verebiliyorsak; ağlayan bir çocuk hala kalbimizdeki buzları bir çırpıda eritebiliyorsa; “bir insana yardım etmek aslında sadece kendine yardım etmektir” anlamını yitirmemişse; insanları birbirlerinden farklılıklarına göre ayırmıyorsak; bizden farklı düşünüyor diye başka birine yokmuşçasına davranış göstermiyorsak; iş dünyasının isimlerimizden önemliymişçesine gösterdiği ünvanlarımızdan soyunmak özgürleştiriyorsa; (biraz kamyon arkası sözü gibi olacak ama) “Vefa” denildiğinde bozası ile ünlü bir semtten farklı anlamlar canlanıyorsa kafamızda; “her şey güzel olacak” denildiğinde hala buna inananacak gücümüz kalmışsa; hala yağmur yağdıktan sonra çıkan güneşle gözlerimiz gökkuşağını arıyorsa…

Umut var!..

Emin Çapa’nın TedX konuşması, hepimize bu konuda silkelenmemiz gerektiğini bir kez daha hissettiren bir konuşmadır. Hep birlikte izleyelim mi bir kez de…

Kalbinin sesine kulak ver!

Unutma! Sen küçücük bir noktanın içindeki küçücük bir noktasın. Gerekiyorsa, sarsıl ve kendine gel!

Belki üzüleceksiniz ama bir sır vermek istiyorum : Mükemmel değilsiniz!

Ama güzel olan ne biliyor musunuz? Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Hiçbir zaman da mükemmel olmayacağız. Farklılıklarımız birbirimizi tamamlayan yanlarımız.

Kusursuz dünyanın kusurlu canlısı “insan”… Söylesene Kimsin Sen?!

Bonus:

Bu kadar “insan” olmaktan bahsetmişken bunu eklemesek olmazdı!