Afife Teyze’nin Bütün Engellere Rağmen Dünyayı Gezip Kendini Kitaplara Veren Öyküsü

“Asla vazgeçme. Unutma ki anahtarlıktaki son anahtar, her zaman kapıyı açan anahtardır.” —Paulo Coelho

Pozitif olmak, hedef koymak, asla vazgeçmemek.. Sürekli duyduğumuz ve çoğu zaman bir kulağımızdan girip öbüründen çıkan bu kelimelerin gücünü anlatacağım birazdan sizlere. İşte hayatının her dakikasında tırnaklarıyla kazıyan ve imkânsızlığın bir bahane olmaması gerektiğini gösteren 63 yaşındaki Afife Teyze’nin hikâyesi…

“Evde kardeşlerime bakmaktan ve ev işlerinden dolayı öğretmen olamadım”

Kayseri’nin Yahyalı köyünde dünyaya gelen ve mutlu bir çocukluk geçiren Afife Küçükbenli, ilkokulda başarılı bir öğrenciydi. Okuduğu dönemlerde öğretmen olmak isteyen Afife Teyze’nin annesi, evdeki diğer kardeşlerinin bakımı ve ev işleri nedeniyle okula gitmesine izin vermedi ve böylece öğretmen olma hayali maalesef son buldu.

Ev işleri ve kardeşlerin bakımıyla uğraştığı sırada Afife Teyzenin gönlünü komşusu Ahmet Küçükbenli çaldı. Uzun uzun bakışmalar ve gizlice yaşanan aşk, Afife Teyze’nin yaşı küçük olduğu için annesi tarafından engellendi ancak 1977 yılına geldiğimizde muratlarına erdiler. 41 yıldır evli olan çift 3 çocuk dünyaya getirdi.

“Çocuklarımla tekrar okula başladım”

Okumanın önemine ve değerine her zaman inanan Afife Teyze, zorunlu ihtiyaçlar dışında tüm geliri çocuklarının eğitimine yatırdı ve onların okuması için elinden gelen her şeyi yaptı. Tek isteği çocuklarının okumasıydı ve onlara okumayı sevdirdi, böylece okul anılarına tekrar gitti. Bu süre zarfında eline geçen tüm kitapları okumaya başladı.

Aşk-ı Memnu, Çalıkuşu, Kürk Mantolu Madonna, Suç ve Ceza, Veba gibi her edebiyattan kitapları zevkle okudu. Kitapları okudukça, içinde dünyayı gezme ve kitaplardaki dünyaları görme isteği oluştu. Sefilleri okuduktan sonra dayanamayarak gittiği Paris’i, heyecanını hiç kaybetmeden bir solukta gezdi.

“Kitapları okuduktan sonra onlar üzerine tartışmak istiyorum.”

Afife Teyze’nin çocukları, ona sürekli kitap alıyor ama Afife Teyze sadece okumak değil okuduktan sonra kitaplar üzerine tartışmak da istiyor. Uzakta olan çocuklarıyla telefonda bol bol kitaplarla ilgili konuşuyor, onlara gittiği konferansları anlatıyor.

Kayseri’den bir grup genç Afife Teyze’nin çağrısına karşılık verdi. Bir grup genç “Okuduğum kitaplarla ilgili konuşacak birilerinin olmasını çok istiyorum” diyen Afife Teyze’yi evinde ziyaret etti. Gençler Afife Teyze ile Victor Hugo’nun “Sefiller” kitabını konuştu.

“Kitap okuyarak, konferanslara giderek çocuklarıma ‘Bakın ben de bir şeyler öğreniyorum’u gösterdim. Gurur duyuyorum.”

“Keçilerime ve koyunlarıma çocuklarımın arkadaşlarının ismini koydum”

Eşinin işi için şehre yerleşmiş olan Afife Teyze, eşi emekli olduktan sonra Yahyalı’ya tekrar döndü ve kendisine bir çiftlik aldı. Çift, 3.5 yıl elektrik ve su gelmeden yaşadılar ama mücadeleyi hiç bırakmadılar. İlk başta 10 koyun ve 3 keçi olan çiftlikleri ise şuan 300 koyun, 25 keçi, bir sürü inek tavuk kedi köpekten oluşuyor.

İtalya’da okuyan kızının arkadaşları çiftliğe misafirliğe gelmesiyle bir gelenek başlamış oldu. Kızının arkadaşlarının isimlerini koyunlara, keçilere verdikten sonra oğlunun farklı ülkelerden olan arkadaşlarının da isimlerini yeni doğan hayvanlara vermeye başladı. Şuan çiftliğinde dünyanın dört bir yanından isme sahip hayvanı olan Afife Teyze bir yandan da dünyayı geziyor.

“Kahvehaneler tıklım tıklım insan dolu. İnsanlar fidan dikse, biz de yeşeririz.”

Değişik ülkeler gördükçe sanat eserlerinin yanında çevre duyarlılığından da etkilenen Afife Teyze, bu davranışların Türkiye’de olmamasından şikâyetçi.

“Türkiye’de beni en çok rahatsız eden şey çevreye duyarsızlığımız. Kimyasal atıklar, çöpler… Geçen baharda belediyeyi çağırdım, bir traktör ambalaj atığı toplayarak verdim. ‘Ambalaj atıkları çöp değildir’ sloganı beni çok etkiledi. Bunu anlamamız gerekir. Bu ülke bizim.”

Çiftliğe ilk geldiğinde tek bir ağaç bile olmadığı halde, yaşadıkları yerin şuan yeşilliklerle çevrili bir araziye dönüşmesinden bahseden Afife Teyze, artık çevre bilincimiz olması gerektiğini de ekliyor.

Her ne kadar yola ilk çıktığında öğretmen olma hayali engellense de kendisini her durumda geliştiren ve çocuklarına yepyeni dünyalar yaratan Afife Teyze, bize mücadelenin önemini bir kez daha gösteriyor.

İstendiğinde kendi dünyamızı kendimizin kurabileceğimizi bize hatırlattığı için Afife Teyze’ye çok teşekkür ediyoruz.