Küçük şeylerin İçinde “Dünyalar” Var

Dün çok sevdiğim; her yazısında-istisnasız her yazısında-kendimi mutlu hissettiğim, içime yaşam enerjisi dolduran, ya yine mi harikasın dedirten kadının, Nil Karaibrahimgil’in yazısını okudum.

Okuyunca hatırladım.

Bazı şeyler-o kadar yoğunuz ki-unutulup gidiyor beynimizden.

Aslında gitmiyormuş onu da okuduğum güzel bir kitaptan biliyorum.

Çoook daha iyilerini(!) alıyormuşuz içeri, eski misafirlerimizi salonda bırakıp, başka evlere biz misafir gidiyormuşuz.

Ne kadar doğru bilemem. Ama bana göre asla değil.

Asla diyorum, çünkü sana iyi geleni bırakıp güya daha iyisine gitmek bana biraz ters.

Bana bir şey iyi geliyorsa, huzurlu oluyorsam ki kesinlikle bu bana yeter daha yükseğini ne yapayım.

İşte bu garip karmaşa da, bu seni dinlemeden dönen döngüde en güzel şeyi unuttuk.

Küçük mutluluklar yaratmayı.

Gözümüzü o kadar yükseklere çıkardık ki..o kadar mükemmele alıştırdık ki.

Sanki yedi yıldızlı oteller hep mutluluk..sanki en iyi giyim markaları huzur ..sanki en kaliteli mekanlar samimi..

Renkleri unuttuk dahası var mı?

Bir düzeltin kendinizi ..sonra etrafınızı…sonra dünyanızı..

Küçük şeylerin içinde dünyalar olduğunu hatırlayın.

Küçük bir gülümsemenin içinde parlayan ışıltıyı anımsayın.

Asıl küçük parçaların bütünü oluşturduğunu hatırlatın.

Sabah hava kapalı bile olsa evin içi aydınlık diyebilin.

Her şey olumsuz gibi geldiğinde içim bana yeter, kalbim olumlu diye aynaya bakabilin.

İnsanlar kavgayla size yanaştığında sevgi her şeyin üstünde diye bakıp sarılabilin..

Mutlu olun küçücük şeylerden.

Evde yayılmaktan, işe koşuşturmaktan, öğrenmekten, geç kalmalardan, düşmelerden, gülüşmelerden..

Hayatınızda olan artık sıradanlaştığını düşündüğünüz-ki sıradanlık kötü bir şey değil önce bunu tekrar hatırlayın-olaylara artık gülün.

Küçük gülümsemeler büyük kahkahaları getirir.

Pozitif olun.

Her şartta belki misafirlerimizi bırakıyoruz ama unutmayın.

Dönün tekrar tekrar sarılın onlara. Bıraktığınız için affettirin kendinizi.