Kanserle Olan Mücadelesi ve Hayata Bağlılığıyla Umut Aşılayan Biri: Neslican Tay

WonWoman

WonWoman

Kırmızı her zaman kazanır | @SouthCarolina

19 yaşındaki Neslican Tay üniversite sınavına tam iki hafta kalmışken kanser olduğunu öğrendi. Tümör sebebiyle de bacağı kesildi fakat o hepimize umut aşılamaya devam etti. Hayatını, yaşadıklarını ve tedavisini Instagram’da aktaran Neslican, ikinci kez kansere yakalandığını ve savaşına devam edeceğini duyurmuştu.

Neslican Tay 19 yaşındaki ve üniversite sınavına tam iki hafta kalmışken kanser olduğunu öğrendi.

“Tümör küçülse de büyümeye devam etse de beni asla güçsüz bırakmasına izin vermeyecektim. Vermedim, vermiyorum da.”




Fen lisesi öğrencisi olan Neslican, İTÜ Mimarlık’ı kazanmayı çok istiyordu fakat hastalığı nüksettiği için tercih yapmadı.

20 Temmuz 2017 saat 16’yı geçiyor biraz.
Bir hastane odasındayım, elimde rujum.. Ameliyata girmeden önce uyandığımda kendimi güzel görmek istediğim için, iyi hissetmek için sürmüştüm. Bacağımla olan son resmim olacağına, bacağımı geride bırakacağıma inanmıyordum, inanmak istemiyordum. Bacağımın bende kalacağına inanıyordum. 5 ay kemoterapi görmüştüm, tümör küçülsün bacağım bende kalsın diye. Tüm kötü zamanların ödülü olacaktı ameliyattan çıktığımda bacağımı görmek. Doktorumda kurtarmak için uğraşacağını söylemişti. Ben bu umuda tutunarak girdim ameliyata. Aynı gün saat 18.30 uyandım.. 19 yılımın içindeki en kötü uyanıştı. Herkes başımda ama kimse umrumda değil ilk kez. Saati soruyorum uyanır uyanmaz. Altı buçuk diyor birisi. Anlıyorum ki uğraşılmadı ve kesildi bacağım. Üstümdeki pikeyi üzerimden atışımı hatırlıyorum, bacağımı göremeyişimi. Acıyı tüm hücrelerimde hissediyorum. Tekrar tekrar uyuyup uyanıyorum narkozdan. Her seferinde o pikeyi kaldırıp bacağımı görmeyi bekliyor ve her uyanışımda tekrar kaybediyorum onu. Kendime gelemiyorum her pikeyi kaldırışımda canımdan can gittiğini hatırlıyorum. Ki gitmişti de.. Bırakın aynaya bakmayı kendimi unutuyorum. Nasıl olur diyorum nasıl devam ederim bilmiyorum. Yerimde duramazdım ki ben nasıl yaşayacaktım öyle? İş kadını olduğumda topuklu ayakkabı giyemediğimde? İlerde çocuklarım olurda peşlerinden koşamazsam? Peki toprak nasıl kabul edicek bacağımı? Ben nasıl kabul edeceğim böyle olmayı? Sanki o masada bacağımla beraber tüm geleceğimi, hayallerimi bırakmışım gibi hissediyordum. Bir süre izin verdim kendime. Acı çekmeme zaman tanıdım. Zaman iyileştirmeyecek gibi geliyordu ilk başlarda. Acımın altında ezilmemek için hep üstüne gittim. İmkansız değildi, zaman ve yaşama olan sevincim benim acıma ilaç oldu. Ve şimdi bugün burdayım ve hayatımda hiç bu kadar kendimden emin olarak ayaklarımı yere basmamıştım. Gerçekten ben tek bir bacaktan ibaret değildim ve olmayacaktım da! #kanserledans ?



Bacağındaki tümör sebebiyle üç kez ağırlaştırılmış kemoterapi gördükten sonra bacağı kesildi.


Yaşadıklarını büyük bir olgunlukla kabul ettiğini her fırsatta dile getiren Neslican, sosyal medyadan tüm dünyaya adeta yaşama sevinci aşılıyordu.

“Hastalığın tedeavisi ise durumu kabul etmekten, sağlıksız olmaktan bile daha ağır geliyor insana. İşte tam da bu yüzden çok güçleniyoruz. Hepsiyle aynı anda baş edebildiğimiz için bu kadar özel bu hastalığı yenmek, atlatmak.”




“Sen yoksun ama yaşama sevincim var”


Kanser hastalarına da sık sık umut veriyordu.


“Bacağını saklamıyorsun onunla barışmışsın gibi sözleri çok fazla duyuyorum.”

“O da benim bir parçam ve ben onu çok sevdim!”




Bu videoda da Neslican, koltuk değneği olmadan yürümek için çalışıyor.


Kendisiyle barışık olan Neslican, bu konuda espri yapmaktan da geri kalmıyordu.


İkinci kez kansere yakalanan ve tümörü akciğer zarında olduğu için ameliyat olamayan Neslican, kemoterapiye başlayacağının haberini de paylaşmıştı: “Ve ben bana yakışanı yapacağım. Kendime söz verdim sonuna kadar savaşacağım.”

“Biz hazırız. Sonuna kadar da savaşacağız ve umarım biz kazanacağız:) Bacağımı almak kadar kolay değil hayatımı almak. Daha dünyayı gezeceğim, kitap çıkartacağım, bir sürü kalbe dokunacağım.. Hayatımı sana bırakmayacağım.”




Ve o muhteşem olumlu tavrıyla kendisiyle eğlenmeyi sürdürüyordu.


Yaşama olan bağlılığıyla, umuduyla, pozitifliğiyle hepimizi kendine hayran bıraktı. Tam bir yıl önce bugün (20 Eylül 2019) aramızdan ayrıldı. Her şey için teşekkürler Neslican!

Kategoriler: Motivasyon, Yaşam

Yorumlar (0) Yorum Yap

/