Çocuklar için futbol tam anlamıyla bir oyundur. Oyun ve oyunlar ise mücadele etmek değildir. Hele hele savaşmak hiç değildir.
Çocuklara ve gençlere “mücadele etmeyi öğretiyoruz” anlamına gelen “savaşmayı öğretiyoruz” lafı, futbolu bir oyun ve bir eğitim aracı olarak görmüyor olmanın sonucu olsa gerektir.
Oysa futbol öncelikle bir oyundur.
Oyunlar ise “mücadele edilerek” öğrenilmez ve öğretilmez.
Hele hele savaşarak hiç öğretilmez ve öğrenilmez.
Mücadele oyun algısını ve oyun ihtiyacı farkındalığını yok eder.
Oyun olan her şey önce oynanarak öğretilir ve oynanarak öğrenilir.
Oyunlar önce oynanarak, oynandıkça zevk alınarak ve zevk alındıkça daha çok oynanarak öğretilir ve öğrenilir.
Çocuklar endüstriyel (ticari) futbola erken yaşlarda başlatmak demek onları mücadeleye (savaşmaya) erken yaşlarda başlatmak demek değildir. Çünkü çocuklar hayatı erken yaşta yaşamaya başladıklarında ileride çok başarılı olacaklar diye bir şey asla yoktur.
Adaptasyon başka şeydir… Erkenden hayatın içine atmak adaptasyon değil, vazgeçmek demektir.
Çocuklar her şeye gelişimlerinin elverdiği ölçülerde katılırlar. Aksi halde önce futbola ve kendilerine karşı ve sonra da futbol ile ilgili her şeye ve yaşama karşı yabancılaşırlar ve ruhsuzlaşırlar.
Mekanikleşen çocuklardan iyi futbolcu ve özellikli futbolcu çıkaramazsınız.
Bu işler duygu, düşünce, sevgi, değer verme ve kendine saygı duyma ile gerçekleşecek şeylerdir.
Futbolu oyun olarak algılamak, sevmek ve eğlenmek futbol eğitiminin önceli olmak zorundadır…
Yorumlar (0) Yorum Yap