Anadolu’nun Siyasi Akımları Takibi (Bölüm-1 Onlar ve Biz) 

 Tarihi bilim olarak kabul eden veya etmeyen birçok bilim insanının yine de bir ortak noktası mutlaka vardır. Bu ortak nokta hiç şüphesiz “tarihte” kurulan ve günümüze dek süregelen bir “silsilenin” varlığı ve bu varlığın bugüne aksidir. Anadolu bir “doğu” coğrafyası olduğundan mıdır yahut oraya indirgenmek istendiğinden midir bilinmez dünyada varolan siyasi akımları hep geriden takip etmektedir. Örneğin 1789 Fransız İhtilali ile ortaya çıkan ve bugün “hümanizm” adıyla isimlendirilen olgu takriben 200 yıl sonra bu coğrafyada yankı bulmuş ve ülkenin aşırı sağ “milliyetçi” partisi dahi bu hümanizmden (öyle veya böyle) etkilenerek aşırı sağ özelliğini kaybedip (belki de oy uğruna) tüm etnik grupları kucaklar hale gelmiş ve”milliyetçi” özelliğini yitirmiştir. Avrupa’dan yükselen hümanizm, demokrasi ve özgürlük kavramları Anadolu coğrafyasında 21. yy başında yayılırken yine Avrupa’da aşırı sağ yükselişe geçmiş Hollanda’da Geert Wilders, Fransa’da Marion Anne Perrine Le Pen kendi ülkelerinde en güçlü ikinci siyasi örgüt konumunda iken Avusturya’da FPÖ Partisi göçmen karşıtlığında olan çizgisini “ırkçı” seviyelere getirmeye başlamıştır. İsveç’te 9 Eylül’de yapılan seçimlerde aşırı sağ görüşlü Demokratlar Partisinin oy oranını yüzde 17,6’ya kadar yükseltmesi, Almanya da AfD partisi, 2013 genel seçiminde yüzde 4,7 oy alabilirken, 2017 genel seçimlerinde yüzde 13,3 oyla Federal Meclis’e (Bundestag) girmeyi başarması, Komedyen Beppe Grillo liderliğindeki küreselleşme ve Avro Birliği karşıtı M5S’in 2013’teki genel seçimde yüzde 25 civarında oy alması, Danimarka’da aşırı sağcı seçmeni Danimarka Halk Partisinin Hazreti Muhammed ve Kuran-ı Kerim’e yapılan hakaretlerle gündeme gelen ülkede 2011’deki seçimde yüzde 12,3 , 2015’te oyların yüzde 21,2’sini alarak ülkenin ikinci büyük partisi konumuna gelmesi “Avrupa’da hümanizmin düşüşü” iddiasını güçlendirir niteliktedir.